چــــــــــشم به راه

 درمیان بیابانهای خشک ولم یزرع ودردل کویر گرم وسوزان،کلبه ای ساخته ام از عشق وانتظار...

وچشم به راه قاصدکها نشسته ام تاخبرآمدنت رابرایم بیاورند.

اگرتو بیایی کویر دلم سرسبز وتمام دنیا پرازگلهای نرگس وشقایق خواهدشد.

ای کاش بیایـــــــــــــــــــــــی.

گلــــــــستان طــــــــــاهـــــــا

ای خوب،نیک می دانم که در جمعه ای سبز ورویایی سوار برر مرکب عدالت به دیدار خستگان می آیی.

دلم دروغ نمی گویدبه نذر مشتاقانه اطلسی ها تردید ندارم که مسافر شهر آینه ها،گل سرخ گلستان طاها سرانجام طراوت وصال رابه منتظران هدیه خواهد کرد.

هر آینه با دسته گلی از عشق وارادت بر دروازه دلهامان چشم به راه توئیــــــــــــــــم.

سروده رهبر انقلاب برای امام زمان(عج)

 

دلم قرار نمی گیرد از فغان بی تو

سپند وار زکف داده ام عنان بی تو 

ز تلخ کامی دوران نشد دلم فارغ

زجام عشق لبی تر نکرد جان بی تو 

چون آسمان مه آلوده ام زتنگ دلی

پراست سینه ام از اندوه گران بی تو 

نسیم صبح نمی آورد ترانه شوق

ســــر بهـــار ندارند بلبـــلان بی تو 

لب از حکایت شبهای تار می بندم

اگر امان دهدم چشم خونفشان بی تو  

چو شمع کشته ندارم شراره ای به زبان

نمی زندسخنم آتشی به جان بی تو 

ز بی دلی و خموشی چو نقش تصویرم

نمی گشایدم از بی خودی زبان بی تو 

عقیق سرد به زیر زبان تشنه نهم

چو یادم آید از آن شکرین دهان بی تو 

گزاره غم دل را مگر کنم چو امین

جدا ز خلق به محراب جمکران بی تو

گل نرگس

 ازنو شکفت نرگس چشم انتظاری ام  

                        گل کرد خارخارِشب بی قراری ام

تا شد هزار پاره دل از یک نگاه تو    

                        دیدم هزار چشم،درآینه کاری ام

گرمن به شوق دیدنت از خویش می روم  

                       ازخویش می روم که تو با خود بیاری ام

بودو نبود من همه از دست رفته است    

                       باری،مگر تو دست برآری به یاری ام

کاری به کار غیر ندارم که عاقبتت       

                       مرهم نهاد نام توبرزخم کاری ام

تاساحل قرارتوچون موج بی قرار            

                       بارود،روبه سوی تو دارم که جاری ام

با ناخنم به سنگ نوشتم بیا بیا       

                       زان پیش ترکه پاک شود یادگاری ام

نیامدی

گلوی شعرم از احساس گریه سنگین است 

                      غروب خاطره هایت چقدر غمگین است 

توان گریه ندارم سکوت این مرداب 

                      شبیه گوش زمانه همیشه سنگین است 

مجال صحبت با تو نبود ازآن رو 

                      نگاه شیشه شعرم غبار آگین است 

چه تلخ می گذرد روزها اگرچه هنوز 

                      خیال ماندن در انتظار شیرین است      

نیامدی وجنون پنجه زد به سینه ی من         

                       همیشه حال و هوای غریبه ها این است